កួចព្រលឹង ឬកួចដៃ

ខ្មែរជឿថា ព្រលឹងមនុស្សមាន១៩ ហេតុនេះហើយ ទើបយើងតែងឮពាក្យថា«ព្រលឹងប្រាំបួនដណ្តប់សព្វគ្រប់»។ មនុស្សម្នាក់ៗមានព្រលឹង១៩ បើរលុះបាត់មួយ ឬច្រើនក្តី គេជឿថាអ្នកដែលរលុះព្រលឹងនឹងឈឺស្គមរីងរៃពុំខានឡើយ។ បើឲ្យអាចារ្យដេញខែថ្ងៃឃើញថាដូច្នេះមែន នោះគេត្រូវធ្វើកិច្ចហៅព្រលឹងឲ្យអ្នកឈឺនោះ។

ពាក្យហៅផ្សេងពីនេះមួយទៀតគឺ ពេលឃើញក្មេងខ្លះធំធាត់ស្រស់បស់ គេក៏និយាយថា«ក្មេងនេះមានព្រលឹង» ត្បិតក្មេងនេះពុំឈឺអ្វី។ ទុកមួយអន្លើសិន ខ្ញុំនឹងនិយាយរឿងនេះលើកក្រោយបន្ថែម។

ឥឡូវសូមងាកមកមើលរឿងនេះសិន អ្នកសៀមរាបនៅតាមទីជនបទស្រែចម្ការ កាលណាគេចងអំបោះដៃឲ្យនរណាម្នាក់។ ពុំគ្រាន់តែចងនោះទេ តែមានបង្កប់ន័យទាក់ទងនឹងព្រលឹងនេះ។ ពេលដែលគេចងដៃឲ្យនរណាម្នាក់នោះ ចាស់ៗ(ដែលធ្លាប់ឃើញគឺស្រីៗ)ចងដៃអំបោះឲ្យ ហើយក៏បន្ទរពាក្យស្រូបព្រលឹងថា «មកវើយ…! ព្រលឹងប្រាំបួនដណ្តប់សព្វគ្រប់នៅរក្សារូប រក្សាអង្គ រក្សាកូនរក្សាចៅ នៅផ្ទះធំ សំណុំសំណកចេញមកត្រាវ ដំឡូង ដេកគងអន្ទាក់ខ្លា ភ្ញាក់កាលណាហូបកាលនោះ» ឬសូត្រខុសគ្នាបន្តិចពីនេះ សូមស្តាប់។

ពាក្យបន្ទរមានច្រើនបែបច្រើនយ៉ាង តែន័យសំខាន់ហាក់ដូចកុំឲ្យព្រលឹងរលុះទៅណាបាន។ អ្នកហៅច្រើនជាស្រីប្រហែលមកពីសម្លេងស្ត្រីស្រទន់ផ្អែមជាងបុរស។

កួចព្រលឹងនេះសោតក៏ច្រើនតែធ្វើក្នុងពិធីកាត់គ្រោះនៅពេលដែលសាមីពិធីឈឺធ្ងន់។ គេធ្វើកិច្ចហៅព្រលឹងតែម្តង ហើយភាគច្រើនដែលខ្ញុំធ្លាប់ឃើញច្រើនតែជាព្រះសង្ឃ និងមានស្ត្រីនៅចាំបន្ទរពីក្រោយពីដែលឮពាក្យថាព្រលឹងម្តងៗ។ សូមស្តាប់ពាក្រសូត្រហៅព្រលឹងដោយព្រះសង្ឃនៅវត្តត្រាច

Khmer believes human has 19 souls in a body. If they lose one of them, they will get sick. So the soul needs to be called to return to the body to avoid of sickness.